پرسش:نظر شما نسبت به گفتن "یا علی ارزقنی یا حسین احمینی؛ یا علی مرا روزی ده، یا حسین مرا حفظ کن" و غیر این عبارات چیست؟

پاسخ:اگر گوینده از این سخن قصد طلب شفاعت از این ذوات مقدسه به خداوند سبحان را داشته باشد صحیح است. و اگر قصد داشته باشد که یکی از ایشان یا غیر ایشان رزق دهنده و شفا دهنده است و نه خداوند سبحان، این نوعی از شرک است و قرآن تأکید کرده است بر اینکه رازقی جز خداوند و زنده کننده و میرانده ای و شفادهنده ای جز خداوند نیست. و الله الهادی و هو العالم

پرسش:برخی با این گفته اشان اشکال می کنند که شیعه برای ثبوت امامت دوازده امامشان به حدیث (لا يزال الأمر عزيزاً إلى اثني عشر خليفة كلهم من قريش؛ همواره اين امر عزيز و بلندمرتبه است تا دوازده نفر خلیفه كه همگى از قريش باشند) احتجاج می کند و در روایتی ( یکون اثنا عشر امیرا ؛ دوازده نفر امير است) وارد شده است. و در روایتی: (لا يزال أمر الناس ماضياً ما وليهم اثنا عشر رجلاً ؛ كار مردم پيوسته پيش مي رود مادامي كه دوازده نفر بر آنها حكومت نمايد) است (به اسناد بخاری و مسلم)، پس چنین گفته می شود که این حدیث به روایت های مختلفش در این صریح است که این دوازده نفر (خلیفه) و (امیر) بر مردم هستند و روشن است که هیچ یک از امامان شیعه جز علی و پسرش حسن عهده دار خلافت و حکومت نشدند، بنابر این حدیث در یک وادی است و شیعه در وادی دیگر! و این روایات از این خلفا و نه هیچ یک از آنان نامی نبرده است..!

پاسخ:بسمه سبحانه به نظر میرسد فرزندم شما میان خلافت و حکومت یا ولایت به عنوان جایگاهی الهی و میان سلطنت بالفعل ظاهری با ایجاد حکومت و عهده داری آن خلط نموده‌ای، در جایگاه الهی نبوت و رسالت و امامت حکومت ظاهری شرط نمی شود، آیا حضرت ابراهیم (ع) به نص قرآن پیامبر و رسول و امام نبود درحالی که از زمان تولد تا انتقالش به حیات دیگر سلطه ای نداشت. (فأین تذهبون؛ پس به کجا می روید)؟ آیا حضرت موسی (ع) رسول نبود در حالی که سلطه به دست فرعون بود؟ آیا حضرت نبی (ص) رسول و پیامبر و امام نبود؟ بنابر این مقصود حدیث جایگاه الهی و نه سلطه ی ظاهری است و لذا همانطور که روایات و احادیث به ثبوت دوازده امام تصریح کرده است همچنین تصریح کرده است که اجرای شریعت با سلطه ی ظاهری به دست امام دوازدهم (عج) تحقق می یابد، بنابر این فرزندان خود را به تأمل نصیحت می کنم قبل از آنی که اجل فرا رسد و در حالی که ایشان در دینشان شک دارند. و الله الهادی

پرسش:آیا سفیران چهارگانه (رحمهم الله) در زمان غیبت صغری نزد عموم مردم شناخته شده بودند یا اینکه از ترس ظلم سلطه ی عباسی شناخت آنان تنها محدود به مجموعه مشخصی بوده است؟

پاسخ:بسمه سبحانه از ترس جان از ظلم سلطه ی عباسی اینطور نبود که تمامی شیعیان به سفیر بودن ایشان علم داشته باشند لکن شک و تردیدی در ثبوت سفارت ایشان از راه های صحیح نزد علمای شیعه ی ما وجود ندارد. و الله الهادی

پرسش:نظر مرجعیت معظم (دام ظله) نسبت به روایاتی که دربردارنده ی نشانه های ظهور است و برخی از آنها به عنوان نشانه های زمینه سازِ نشانه های حتمی بر وقایع محلی و منطقه ای تطبیق داده میشود، چیست؟ و وظیفه ی ما در برابر این نشانه ها چیست؟

پاسخ:بسمه سبحانه نسبت به روایات مرتبط به نشانه های ظهور ، این روایات در کتب معتبر گزارش شده است و در سخنان بزرگان به دو دسته حتمی و غیر حتمی تقسیم شده است، نسبت به نشانه های غیرحتمی تقریبا تمامی آنها تحقق یافته است و چیزی از نشانه های حتمی تحقق نیافته است، اما پیش گویی در تطبیق دادن چیزی از عناوین مرتبط به نشانه های حتمی بر وقایع جاری در روزگار ما یک اشتباه بزرگ است که از عدم تأمل در مفهوم آن روایات نشأت گرفته است. از خداوند تعالی امید یاری بر ثبات بر حق داریم و از شرّ شیطان و کلام نادرست به خداوند پناه می بریم. و الله الهادی و هو العالم

پرسش:آیا اینکه حضرت صاحب عصر و الزمان (عج) تولد یافته و هم اکنون در غیبت کبرایشان قرار دارد و در امید ظهور همراه با گشایش از سوی خداوند هستند مسأله ای ثابت و قطعی است به شکلی که کمترین شکی در آن نسبت به مراجع معظم ما نیست؟ علی رغم تردید برخی و کسانی که حتی از مذهب جعفری ما هستند؟

پاسخ:بسمه سبحانه هر آن کس که در ولادت امام دوازدهم حضرت حجت منتظر (عج) شک نماید شیعه نیست هر کس که می خواهد باشد و این امر ثابت است ایشان متولد گشته است و زنده اند و روزی داده می شود (عج) و زمین را از قسط و عدل پر می کند همانطور که از ظلم و جور پر گشته است و لا حول و لا قوة الا بالله.

پرسش:دوستداران و شیعیان اهل بیت (علیهم السلام) در زمان هر امامی به بیعت امامشان شرفیاب می شدند و با ایشان بیعت می نمودند، و سؤال هم اکنون این است که چگونه با امام غایبمان در عصر غیبت بیعت کنیم؟

پاسخ:بسمه سبحانه برما واجب است که به امامت ایشان معتقد و بر طاعت ایشان ملازمت داشته باشیم و این بیعتی است با امام (ع) که فعلا در اختیار ما قرار دارد. و الله الهادی

پرسش:حکم برگزاری جشن های شخصی یا ملی در روزهایی که با مناسبات حزن اهل بیت (علیهم السلام) و وفات ایشان مصادف است، چیست؟

پاسخ:بسمه سبحانه: برای مؤمن مناسب نیست و این حق را ندارد که در روز حزن اهل بیت (علیهم السلام) قصد جشن برای هر شادی که باشد داشته باشد، و اگر انجام داد بدون شک برخداوند است که او را با دشمنان اهل بیت ع محشور نماید و از معصومان (علیهم السلام) به این مضمون وارد شده است که شیعیان ما از زیادی گل ما خلق شده اند در شادی ما شادامانند و در حزن ما محزون و الله الهادی و هو العالم.

پرسش:آیا در قضیه حضرت امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بداء حاصل شده است؟

پاسخ:بسمه سبحانه: در قضیه ی حضرت حجت (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بدا حاصل نشده است و حاصل نخواهد شد هماطور که ائمه (علیهم السلام) بیان نموده اند و الله العالم.

پرسش:خداوند متعال فرمود (وَالسَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَالْأَنصَارِ وَالَّذِينَ اتَّبَعُوهُم بِإِحْسَانٍ رَّضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي تَحْتَهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ؛ پیشگامان نخستین از مهاجرین و انصار، و کسانی که به نیکی از آنها پیروی کردند، خداوند از آنها خشنود گشت، و آنها (نیز) از او خشنود شدند؛ و باغهایی از بهشت برای آنان فراهم ساخته، که نهرها از زیر درختانش جاری است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و این است پیروزی بزرگ! التوبة/100) این آیه تصریح روشنی است به جایز بودن تبعیت کردن از صحابه نیکوکار از مهاجرین و انصار و اینکه تبعیت به نیکی از ایشان سبب رضوان و خلود در بهشت است در حالی که شیعه به حرمت تبعیت از غیر آل البیت از صحابه معتقد است و اینکه آن موجب گمراهی و دخول در جهنم است پس چگونه میان مفاد این آیه و اعتقادتان جمع می کنید با ملاحظه ی اینکه در قرآن آیه ی صریحی مبنی بر وجوب پیروی از اهل بیت به شکل خاص و عدم تبعیت از غیر ایشان وجود ندارد؟

پاسخ:بسمه سبحانه: آیه ذکر شده مهاجرین و انصاری را که از پیامبر(صلی الله علیه و آله) تبعیت کردند را مدح نموده و دلالتی بر وجوب تبعیت از صحابه ندارد اما تبعیت از هر صحابی، دلیلی بر این وجوب وجود ندارد چرا که عنوان صحابی هر آن کس را که نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) را در مدت حیات ایشان درک کرده باشد شامل می شود و در میان آنان منافقین بوده اند، کسانی که پیامبر(صلی الله علیه و آله) را در میدان نبرد ترک نموده و گریخته اند همانطور که خداوند سبحان فرمود (إذ تصعدون ولا تلوون على احد والرسول يدعوكم في أخراكم؛ (به خاطر بیاورید) هنگامی را که از کوه بالا میرفتید؛ و جمعی در وسط بیابان پراکنده شدند؛ و از شدت وحشت،) به عقب ماندگان نگاه نمی‌کردید، و پیامبر از پشت سر، شما را صدا می‌زد. ) و بسیاری از ایشان فرار کرده و پیامبر(صلی الله علیه و آله) را در حالی که در نماز جمعه بود برای تجارت و یا لهو ترک کرده اند همانطور که خداوند سبحان آنان را توصیف می کند (وإذا رأوا تجارةً أو لهواً انفضوا إليها وتركوك قائماً؛ وهنگامی که آنها تجارت یا سرگرمی و لهوی را ببینند پراکنده می‌شوند و به سوی آن می روند و تو را ایستاده به حال خود رها می‌کنند). و آیاتی وجود دارد که بر وجوب تبعیت از اهل بیت (علیهم السلام) دلالت دارد، خداوند سبحان فرمود (قُل لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى ؛ بگو: «من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی‌کنم جز دوست‌داشتن نزدیکانم [ اهل بیتم‌]) و فرمود (إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُواْ الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ ؛ سرپرست و ولیّ شما، تنها خداست و پیامبر او و آنها که ایمان آورده‌اند؛ همانها که نماز را برپا می‌دارند، و در حال رکوع، زکات می‌دهند.) و آیات دیگر و الله الهادی وهوالعالم.

پرسش:دیدگاه شما در ادعای شکست امیر المؤمنین علی (علیه السلام) چیست؟ و آیا کسی که به این گفته معتقد است از جهت عقایدی منحرف است؟

پاسخ:بسمه سبحانه: سزاوار است دانسته شود که شکست تنها به کسی نسبت داده می شود که قصد رسیدن به هدفی را داشته باشد و از آن عاجز بماند و هدف حضرت امیر (علیه السلام) گسترش سلطه اشان بر جهان و سیطره یافتن بر ثروت ها نبوده است و تنها هدف اظهار صورت صحیح و روشنی بخش از حکومت اسلامی بوده که به جهت خطاهای حکمرانان سابق بر ایشان بعد از پیامبر(صلی الله علیه و آله) از اذهان مردم غایب گشته بود و قطعا علی بن ابی طالب (علیه السلام) توانست آن را به انجام رساند و امام (علیه السلام) به نفس قدسی خود بیان نمود، بنابر این اگر سلطه نیافتن ایشان شکست باشد امکان خواهد داشت که شکست را به پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) نسبت داد چرا که ایشان با تأکیدشان بر ولایت علی بن ابیطالب (علیه السلام) مستقیما بعد از ایشان بدان دست نیافت و همچنین خداوند سبحان فرمود(ما خلقت الجن والإنس إلا ليعبدون؛ من جنّ و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند) و این امر محقق نگشت و گفته نمی شود که خداوند (العیاذ بالله) شکست خورد چرا که هدف خداوند حصول عبادت او از جانب مردم به صورت بالفعل نبوده است بلکه هدف زمینه سازی طریق برای ایشان به سمت آن بوده است که حاصل گشته است و لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم.