پرسش:دلیل نامگذاری سوره اخلاص چیست؟

پاسخ:بسمه سبحانه؛ فرزندم، توجه داشته باشید که نام بیشتر، بلکه تمام سوره ها تعبدی است. البته برخی گمان کرده اند که نامگذاری هر سوره به دلیل وجود نکته ای در آن سوره است. مقصود از اخلاص، توحید به معنای دقیق کلمه است که از ما خواسته شده است. این سوره شریفه نیز معنای توحید را بیان می کند و شاید دلیل نامگذاری این سوره نیز همین باشد. به همین جهت، نام دیگر این سوره، توحید است. و الله العالم

پرسش:سؤال من در مورد علم تجوید است. جایگاه این علم در شریعت شیعی چیست؟ آیا در قرائت تجویدی، تعبد وجود دارد، به این معنا که ثواب قاری در هنگام رعایت تجوید بیشتر شود؟

پاسخ:بسمه سبحانه؛ احکام تجوید متفاوت است. برخی مربوط به تصحیح تلفظ کلمات و وقف صحیح و غیر صحیح است که رعایت این قسم از احکام تجوید در تلاوت قرآن واجب است. قسم دوم مربوط به تجمیل و زیباسازی تلاوت است که به حسب قاریان مختلف، متفاوت است و حتی شاید در لهجه های مختلف عربی نیز در آن اختلاف باشد. رعایت این قسم از احکام تجوید در تلاوت قرآن واجب نیست. والله العالم

پرسش:مخالفین مکتب اهل بیت (صلوات الله و سلامه علیهم) شبهه و سؤالی را مطرح می کنند در خصوص آیه مباهله، یعنی آیه (فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَأَبْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنفُسَنَا وَأَنفُسَكُمْ)؛ بگو: بياييد ما پسرانمان را و شما پسرانتان را و ما زنانمان را و شما زنانتان را و ما خودمان را و شما خودتان را (كسانى را كه مانند جان مایند) فرا خوانيم. [آل عمران: 61] میراث روایی مکتب اهل بیت (صلوات الله و سلامه علیهم) نشان می دهد دلالت آیه بر این است که مولای ما امیر المؤمنین (علیه السلام) نفس و جان رسول الله (صلی الله علیه و آله) است؛ اما مخالفین استدلال دیگری را مطرح می کنند مبنی بر این که این مسأله با دو آیه ذیل در تناقض است: (مَا أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَمَا أَصَابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِك)؛ آنچه از نيكى‏ها به تو رسد از جانب خداست و آنچه از بدى‏ها به تو رسد از سوى خود (نفس) توست. [نساء: 79] (قُلْ إِن ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَىٰ نَفْسِي وَإِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِمَا يُوحِي إِلَيَّ رَبِّي)؛ بگو: اگر گمراه شوم به زيان خويش (نفس) گمراه مى‏شوم و اگر هدايت يابم به سبب آن است كه پروردگارم به من وحى مى‏كند. [سبأ: 50] و این لازمه استدلال شما به آیه مباهله است. لازمه دیگر این استدلال این است که آیه 61 سوره نور می فرماید: (فَإِذَا دَخَلْتُمْ بُيُوتاً فَسَلِّمُوا عَلَى أَنْفُسِكُمْ تَحِيَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبَارَكَةً طَيِّبَة)؛ چون به خانه‏هايى وارد شديد، بر خويشتن سلام كنيد، سلامى از جانب خدا، پربركت و پاكيزه. زمانی که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به خانه وارد می شدند، بر عایشه و سایر همسران خود سلام می کردند؛ پس بنا بر استدلال شما امامیه به ظاهر آیه، عایشه هم باید نفس و جان رسول الله (صلی الله علیه و آله) باشد.

پاسخ:بسمه سبحانه؛ فرزندم، بدانید که آیه مباهله که امیر المؤمنین (علیه السلام) را نفس پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به شمار آورده، اقتضای تنزیل دارد، به این معنا که شخصی در جهت معین یا حالت خاصی به منزله شخص دیگری باشد، نه این که در همه امور و احکام این گونه باشد؛ زیرا در غیر این صورت هر چه برای شخص اول جایز است، باید برای شخصی که به منزله اوست نیز جایز باشد. از همین رو، آیه مباهله با سایر آیاتی که به آن اشاره کردید تفاوت دارد. علاوه بر این، مقصود از آیه تحیت بر نفس، امر به سلام کردن و تحیت به هر کس در خانه باشد نیست؛ اگر کافری در خانه باشد، آیا بر شخص مسلمان واجب است که در هنگام ورود به خانه بر او سلام کند؟! معنای صحیح این آیه بر حسب موازین علمی این است که هنگامی که انسان وارد خانه ای شود که هیچ کس در آن نیست، بر خود سلام کند. والله العالم